Rdza kukurydzy - Występuje ogniskowo we wszystkich rejonach uprawy kukurydzy w Polsce, lecz najlepsze warunki do porażenia roślin i rozwoju choroby znajduje w najcieplejszej, południowej części kraju. Źródłem infekcji są zarodniki przetrwalnikowe zimujące na resztkach pożniwnych. Porażają one wiosennego żywiciela pośredniego - szczawika, z którego wiatr przenosi zarodniki na kukurydzę. Choroba może się rozwijać bez żywiciela pośredniego, a zarodniki z resztek pożniwnych (uredospory) mogą być przenoszone na rośliny kukurydzy. Porażeniu roślin i rozwojowi rdzy sprzyja ciepła pogoda, niewielkie opady deszczu, obfite rosy i duża wilgotność powietrza, a także otwory w liściach powstałe po uszkodzeniach przez mszyce i przylżeńce. Pierwsze ogniska choroby można zaobserwować sporadycznie na dolnych liściach już pod koniec czerwca, w lipcu, a najczęściej w sierpniu. Na liściach pojawiają się wówczas poduszeczki średnicy około 1 mm, które pękają i uwalniają zarodniki letnie - uredospory, w postaci szarobrunatnego proszku. Następnie zarodniki przenoszone za pośrednictwem wiatru i deszczu zakażają zdrowe rośliny. Grzyb ten może powodować zasychanie liści od brzegów ku nerwowi głównemu i ich zwijanie się. W sprzyjających warunkach objawy rozprzestrzeniają się na wszystkie nadziemne, zielone organy roślin. Pod koniec wegetacji kukurydzy na dolnej stronie powierzchni blaszek liści mogą pojawiać się czarne, pękające poduszeczki z zarodnikami przetrwalnikowymi - teleutosporami. Ogniskowe zamieranie pojedynczych liści nie wywiera większego wpływu na plon ziarna. Natomiast przedwczesne zasychanie znacznej liczby liści, później całych roślin, może spowodować przyśpieszenie dojrzewania o 2-3 tygodnie i obniżkę plonu nawet o 10%, a także gorsze zakiszanie kukurydzy i w efekcie złą jakość paszy.
Głownia guzowata kukurydzy -
Występuje w
całym kraju.
W niektóre lata lokalnie opanowuje
znaczny procent roślin, zwłaszcza jeśli utrzymuje się ciepła pogoda z
przelotnymi opadami.
Ustilago
maydis (DC) Corda
Średnie straty w plonach ziarna powodowane przez głownię guzowatą
kukurydzy wynoszą 3,5% i wahają się w poszczególnych latach
od ułamka do 10%, lecz w sporadycznych przypadkach mogą być
wyższe.Średnie straty w plonach ziarna powodowane przez głownię
guzowatą kukurydzy wynoszą 3,5% i wahają się w
poszczególnych latach od ułamka do 10%, lecz w sporadycznych
przypadkach mogą być wyższe.
Głownia pyląca kukurydzy
- Z uwagi na długi
okres przeżywalności zarodników w glebie (do 10 lat), w
warunkach sprzyjających rozwojowi może stać się jedną z najważniejszych
chorób kukurydzy w południowej Polsce.
Zarodniki grzyba zimują w glebie i na resztkach pożniwnych oraz na
ziarnie siewnym. W okresie kiełkowania ziarna następuje infekcja
kiełków, następnie grzybnia rozwija się w roślinie.
Formujące się wiechy i kolby porażonych roślin przekształcają się w
masę zarodników skupionych na pozostałościach wiązek
przewodzących. Zarodniki są zlepione i z zewnątrz osłonięte delikatną
błonką, która w miarę ich dojrzewania pęka, uwalniając i
umożliwiając roznoszenie ich przez wiatr i deszcz na sąsiednie pola. W
razie wystąpienia, szkodliwość tej choroby jest bardzo wysoka, bowiem
odnotowany na plantacji procent zniszczonych kolb powoduje zbliżoną
procentową stratę plonu ziarna.