Choroby kukurydzy - Bogusia

Zastosowanie - c.d

Kukurydza w przemyśle młynarskim

Podstawowe wymagania stawiane ziarnu przeznaczonemu do przemiału to: duża zawartość bielma szklistego, pełna dojrzałość, ziarniaki duże i kształtne o pełnej zdrowotności, o małym udziale ziarna połamanego i popękanego. Ważna jest też jednolitość partii ziarna i wyrównanie jego wielkości i zabarwienia. Podstawowe znaczenie ma dobór odmiany, oraz odpowiednia agrotechnika. Bardziej przydatne do przemiału w młynach są kukurydze o ziarnie typu flint. Zawierają one zwykle więcej bielma szklistego niż mączystego, mają dużą gęstość i twardość.

Kukurydza dla krochmalni

Otrzymywanie skrobi z kukurydzy odbywa się najczęściej metodą tzw. przemiału na mokro. Przetwarzając ziarno kukurydzy w krochmalniach uzyskuje się skrobię oraz zarodki. W przemyśle skrobiowym Unii Europejskiej wykorzystuje się głównie ziarno kukurydzy wyprodukowane w krajach południowej Europy, jedynie w sezonie zbiorów przetwarza się wilgotne ziarno (bez suszenia) z lokalnej produkcji. Ziarno przeznaczone dla przemysłu skrobiowego powinno zawierać dużo mączystego bielma i wysoką zawartość skrobi; być w pełni rozwinięte i wykształcone, nie uszkodzone w czasie zbioru i o dobrym stanie zdrowotnym. Uprawiane w naszej strefie klimatycznej odmiany dają niższą wydajność skrobi.

Kukurydza w przemyśle fermentacyjnym

Ziarno kukurydzy jest doskonałym surowcem do produkcji alkoholu, zarówno w gorzelniach jak i browarach. Przewyższa wydajnością alkoholu z 1 ha wszystkie zboża, w tym również pszenicę . Jeśli do tego uwzględni się wysokie plony, przewaga kukurydzy nad zbożami staje się bardzo wyraźna. Przerób kukurydzy w gorzelni w wielu przypadkach pozwala ominąć drogie suszenie, przez co poprawia się ekonomikę produkcji.
Argumenty za zwiększeniem przerobu kukurydzy na etanol:
- Wysokie plonowanie kukurydzy
- Na glebach słabych - plony 2x wyższe niż innych zbóż
- Duże zainteresowanie rolników uprawą na ziarno
- Dziś - samowystarczalność, jutro nadprodukcja ziarna
- Zagospodarowanie ziarna nadpsutego i o niższej wartości paszowej
- Dobra jakość produktów ubocznych
- Możliwość wywalczenia większych dopłat bezpośrednich na 1 ha kukurydzy
- Doskonale nadaje się do zagospodarowywania odłogów
- Najmniejsze koszty środowiskowe produkcji bioetanolu

Kukurydza do produkcji biogazu

Wzrasta zainteresowanie produkcją biogazu, z przeznaczeniem go na cele ogrzewania gospodarstwa, a przy dużych instalacjach – produkcji prądu elektrycznego. W procesie zgazowywania najczęściej zużywa się płynne odpady i nawozy rolnicze (gnojowica, gnojówka), które jednak mają bardzo małą zawartość suchej masy. Doskonałym źródłem uzupełniającego materiału roślinnego – może być zielonka (kiszonka) z kukurydzy.
Może ona stanowić również główny składnik fermentującej masy, dając dużą wydajność gazu. Jak wynika z badań niemieckich, przy aktualnie uprawianych odmianach przeznaczenie ich do produkcji biogazu pozwala uzyskać ok. 5-6 tys. m 3 metanu z 1 hektara. Dodatek kiszonki z kukurydzy zwiększa kilkukrotnie wydajność energetyczną instalacji, co znakomicie poprawia efekty finansowe i pozwala widzieć duże perspektywy i upowszechnienie produkcji biogazu i jego przetwarzania w energię.

Wykorzystanie spożywcze

Kukurydza cukrowa - Wyróżnia się tym, że cukry w ziarniaku nie są przetwarzane na skrobię, używana wyłącznie w żywieniu ludzi, spożywana w Europie głównie w postaci ziarna, w obu Amerykach w postaci pieczonych kolb.Kukurydza cukrowa (potocznie zwana słodką) w Polsce jest rośliną stosunkowo nową, a wzrost jej spożycia uwarunkowany jest nie tylko względami psychologicznymi, ale również znajomością zasad uprawy i wykorzystania. Do niedawna jedną z przyczyn hamujących wzrost powierzchni uprawy kukurydzy cukrowej był brak wartościowych odmian polskich na rynku nasiennym oraz odmian o różnej wczesności i przydatności do konsumpcji bezpośredniej i dla przemysłu przetwórczego.
Obserwowany obecnie duży postęp hodowlany w przypadku tej rośliny wyraża się obecnością na rynku znacznej liczby nowych odmian mieszańcowych. W Polsce powierzchnia jej uprawy wynosi około 3 tys. ha, a możliwości uprawy i jej pełnego wykorzystania ocenia się na 5 do 6 tys. ha. Spożycie w ostatnich latach na statystycznego mieszkańca wynosiło 0,5 kg. Tymczasem zasługuje ona na dużo większe rozpowszechnienie, nie tylko ze względu na duże walory smakowe, lecz także na duże wartości odżywcze.